Słowa „rodzina” i „dom” zazwyczaj kojarzą się nam z samymi dobrymi i miłymi uczuciami. Jednak nie wszyscy mogą stwierdzić, że w swoim domu rodzinnym czują się bezpieczni i kochani. Niektórym kojarzy się on z bólem, cierpieniem, przemocą i rozpaczą. Przemoc w rodzinie jest, niestety, zjawiskiem często spotykanym. Jak wskazują statystyki policyjne, w 2018 roku 88 133 osób było ofiarami przemocy domowej.
Częściej agresję wykazują mężczyźni. W 2018 roku aż 67 306 mężczyzn dopuściło się przemocy na swojej kobiecie lub dziecku. Jeżeli chodzi o kobiety, to było to 6 045.
Najczęstszym powodem przemocy w rodzinie jest frustracja jednego z rodziców — z różnych powodów. Może to być mało satysfakcjonująca praca, złe wzorce w wieku dorastania, problem alkoholowy czy czynniki psychologiczne (schizofrenia, depresja). Jednak żaden z tych czynników nie jest usprawiedliwiający, a osoby przejawiające agresję powinny próbować szukać pomocy u specjalistów.
Statystyki policyjne z 2018 roku
Dane policyjne z 2018 r. przedstawiają przykrą rzeczywistość. Ponad 65 tysięcy kobiet i ponad 12 tysięcy dzieci stało się ofiarami przemocy domowej. To niewyobrażalnie ogromny odsetek ludzi. Zdecydowana większość takich incydentów odbywa się po spożyciu alkoholu przez sprawcę, co nie jest wytłumaczeniem, ale często bywa linią obrony sprawców przemocy. W takich sytuacjach zakładana jest Niebieska Karta lub przydzielana kontrola rodziny przez ośrodek pomocy społecznej. Nierzadko ofiary kryją swoich oprawców lub odczuwają wstyd związany ze swoją sytuacją i udają, że wszystko jest dobrze, a ich sytuacja rodzinna się odmieniła. Niestety, nic bardziej mylnego.
WPŁYW PRZEMOCY DOMOWEJ NA OFIARY
Ofiary przemocy doznają ogromnego lęku, cierpienia, bezsilności i przygnębienia. Osoby takie żyją w ciągłym stresie przed sprawcą, niektóre chcą się bronić. Zdarza się, że kobiety, wobec których stosowana jest przemoc, próbują rozmawiać z oprawcami, chcą wiedzieć, dlaczego to zrobili i otwarcie mówią o swojej krzywdzie, aby wzbudzić w sprawcy poczucie winy. W takich momentach często padają obietnice poprawy, w które zdecydowana większość ofiar wierzy. Często jest to bodziec do kolejnego ataku złości — dlatego kobiety uczą się milczenia. Kolejną próbą jest straszenie sprawcy, grożeniem wezwaniem policji, rozwodem, odebraniem dzieci. Groźby te jednak rzadko są spełniane. Ukrywanie się przed sprawcą jest również jednym z aspektów radzenia sobie z sytuacją, nie jest to jednak skuteczna obrona. Kobiety, czując, że mogą ponownie zostać zaatakowane, unikają sprawców lub stosują walkę obronną — nierzadko szarpią się ze sprawcą, krzyczą, gryzą i odpychają. Zazwyczaj jest to kolejnym zapalnikiem całej sytuacji. Duży odsetek matek w momencie, kiedy przemoc zagraża ich dzieciom, poddaje się sprawcy, aby je chronić. Jest to w pewien sposób zapobieganie większemu złu, ale takie sytuacje również negatywnie wpływają na dzieci, które przez przemoc w wieku dorastania mają duże problemy z porozumieniem się z rówieśnikami czy podejmowaniem decyzji i muszą zmagać się z traumą i demonami, które w wielu przypadkach pozostają z nimi na zawsze.
POMOC PRAWNA
Naprzeciw osobom, które są pokrzywdzone zjawiskiem przemocy domowej, wychodzi wiele instytucji. Jednym z najpopularniejszych działań jest wszczęcie procedury Niebieskiej Karty. Oferuje ona kontrolę sytuacji rodzinnej poprzez ośrodki pomocy społecznej, uczestniczenie w gminnych komisjach do rozwiązywania problemów alkoholowych, policję, oświatę oraz system ochrony zdrowia. Przepisy zapewniają ofiarom również prawo do schronienia się w specjalistycznym ośrodku wsparcia oraz ochronę przed osobą, która dopuszcza się przemocy.
NUMERY TELEFONÓW PRZYDATNE DLA OFIAR PRZEMOCY
- Policja – 997
- Niebieska Linia – 800 120 002
- Ośrodek pomocy społecznej – numer telefonu uzależniony jest od miejsca zamieszkania
- Kryzysowy Telefon Zaufania – 116 123
- Ośrodek Pomocy dla Osób Pokrzywdzonych Przestępstwem – 22 824 25 01
Źródła:
Bezpiecznik.org 