W momencie, gdy zaczynam pisać niniejszy artykuł (9 stycznia 2018 roku), pojawiają się pierwsze informacje, że armia rządowa stoi pod Abu ad-Duhur. Osobie, która nie śledzi wydarzeń na Bliskim Wschodzie, ta informacja mówi niewiele, lecz jej znaczenie trudno przecenić.
Gdy w grudniu rok temu świat obiegła wiadomość, że siły Asada zdobyły Aleppo, ludzie reagowali różnie. Po jednych to „spłynęło”, jak po jednym z kandydatów na prezydenta USA („What is Aleppo?”), inni protestowali, jeszcze inni otwierali szampany. W nowy rok świat wchodził ze świadomością, że stało się coś ważnego, że nie ma takiej możliwości, by w powojennej Syrii brakło Asada. Nikt jednak nie spodziewał się, że w ciągu tego jednego roku rząd w Damaszku osiągnie potęgę, o jakiej mógł tylko marzyć od początku wojny. Państwo Islamskie zostało rozbite w głównej mierze przez siły rządowe (lecz z dużą pomocą sojuszu kurdyjsko-arabskiego SDF — artykuł), wszelkie ataki rebeliantów zostały odparte; zrządzeniem losu rebelianci głównie atakowali w kierunku Hamy, miejsca, z którego „wyszła” trwająca ofensywa sił Damaszku.
Po bitwie o Aleppo w rebelii dochodziło do coraz większych rozłamów. Po wielu roszadach i wzajemnych oskarżeniach można powiedzieć (w sporym uproszczeniu), że podzieliła się ona na dwie strony. Grupki utożsamiające się z liberalną FSA (Free Syrian Army) w sojuszu z protureckimi islamistami z Ahrar asz-Szam kontra Hajat Tahrir asz-Szam, dawniej Dżaisz Fatah asz-Szam, dawniej Front al-Nusra, dawniej syryjska filia al-Kaidy (przy każdej zmianie nazwy ktoś dołączał lub odchodził). Opozycja od zawsze była podzielona, lecz walki między rebeliantami w Idlib wybuchły dopiero w 2017 roku (po więcej informacji odsyłam tutaj). Skończyły się one zwycięstwem radykałów z HTS i kruchym rozejmem. Mimo wszystko walki wewnętrzne musiały osłabić rebelię.
Pod koniec października poprzedniego roku rząd ogłosił ofensywę na Abu Duhur, lecz była ona taka, jak wszystkie w rejonie Idlib — zdobycie paru wiosek, następnie utrata paru wiosek. Tak wygląda wojna w Syrii i jest to jeden z powodów, dla których tak długo się ciągnie. Lecz nagle na początku roku coś pękło. Armia rządowa z awangardą pod postacią Tiger Forces* w kilka dni pokonała ponad 30 km i stanęła na rogatkach Abu Duhur. Ostatnia duża enklawa rebeliantów w Idlib po zdobyciu Abu ad-Duhur może zostać przecięta, a wiele sił HTS odciętych.
- Sytuacja pod Abu ad-Duhur, 9 stycznia 2018 roku
Na początku radykałowie nie dostali wsparcia od sił bardziej umiarkowanych, lecz gdy okazało się, że niemalże 1/3 największej enklawy rebeliantów może zostać odcięta przez wojska reżimu, niesnaski puszczono w niepamięć. 11 stycznia 2018 roku oddziały rebelianckie razem ruszyły do kontrataku, atakując od zachodu obszary zajęte w ostatnich dniach przez SAA.
W pierwszych godzinach rebelianci odnieśli niewielkie sukcesy, lecz źródła prorządowe już następnego dnia twierdziły, że armia odbiła wszystkie obszary utracone poprzedniego dnia. Od tamtego czasu na froncie od granicy między prowincjami Hama i Idlib do Abu ad-Duhur trwają raczej pozycyjne walki.
W tym samym czasie, gdy rebelianci przystąpili do ofensywy, armia rządowa rozpoczęła swoją w kierunku Abu ad-Duhur z Chanasir (ze wschodu), a dzień później z rejonów Aleppo (z północy). 13 stycznia 2018 roku w wyniku tych uderzeń utworzył się kocioł, który został zlikwidowany następnego dnia. Tak intensywnych walk między rebeliantami a rządem nie było od czasów bitwy o Aleppo.
W tym momencie w rejonie trwają intensywne walki, lecz żadna ze stron nie robi postępu. Z jednej strony jest to zwycięstwo rebeliantów — enklawa nie została jeszcze odcięta. Z drugiej jednak strony, rebelianci pozbawieni lotnictwa są skazani na porażkę w walce na wyniszczenie. Mówi się także, że Erdoğan chce wykorzystać umiarkowanych rebeliantów w walkach z Kurdami w Afrin. Pojawiają się pogłoski, że siły tureckie mają zaatakować na dniach.
*Tiger Forces — specjalna jednostka dowodzona przez gen. Suheila al-Hassana, dozbrajana przez Rosjan. Główna siła uderzeniowa Syryjskiej Armii Arabskiej. Do jej największych sukcesów należą m.in. zdobycie Aleppo (przełamali obronę w kluczowym miejscu) oraz odblokowanie Dajr az-Zaur po czteroletnim oblężeniu przez dżihadystów.
Mapy pochodzą ze strony syriancivilwarmap.com
Bezpiecznik.org 